ان شاالله عاقبت به خیر باشه

رفته بودیم مهمانی.یکی از آشناهامون یه آقا رضا داره که  یه نمه سندروم دانیه.دور از جون همه، همسن های خودمونه.همین طوری که ملت سلام و احوالپرسی می کردن ، یکی پرسید تو راهیتون دختره یا پسر؟ مامان آقا رضا پیش دستی کرد و گفت دختر پسرش مهم نیس، ان شاالله عاقبت به خیر باشه. همون موقع یکی دیگه که سن و سالش از همه هم بالاتر بود گفت آره دختر و پسرش که مهم نیس، ان شا الله فقط سالم باشه .

  یهو دیدم  مامان آقا رضا عقب عقب رفت و نشست رو صندلی و دیگه هیچ نگفت. یه کم گذشت. رفتم پیشش نشستم. یه دفعه گفت خب راست میگه اما منم وقتی میگن "بچه هرچی میخواد باشه فقط سالم باشه"، کم ناراحت نمیشم.

هرچی فکر کردم چی میتونم بگم که یه نمه ماست مالی کنم اوضاع رو، فایده نداشت. بغضش داشت می ترکید.

کاش اون بنده خدا با اون همه ادعا، قبل از اینکه برای من و دخترم دعا کنه یه کمی هم به جمله اش و آدمهای اطرافش دقت میکرد.